برای پرورش مرغ‌های تخم‌گذار، باید عادات آن‌ها را درک کرد. ویژگی‌های فیزیولوژیکی مرغ‌ها شامل نکات زیر است:

     (1) مرغ‌ها به راحتی می‌ترسند و مقاومت کمی در برابر تهدیدات دارند.صداهای ناگهانی در داخل یا خارج از مرغداری، یا حضور گربه‌ها، موش‌ها، مارها و سایر موجودات می‌تواند به راحتی یک 'واکنش استرس' را در گله ایجاد کند و بر عملکرد تولید آن‌ها تأثیر بگذارد. بنابراین، حفظ یک محیط آرام برای پرورش آن‌ها ضروری است.

     (2) مرغ‌ها به جای ریزش فصلی، دچار ریزش موی مرتبط با سن می‌شوند:جوجه‌ها کرک خود را از دست می‌دهند و پرهای بال رشد می‌کنند، اما قبل از شروع تخم‌گذاری فقط ریزش پرهای گاه و بیگاه را نشان می‌دهند. مرغ‌ها در طول همان سال ریزش مو ندارند، اما سال بعد ریزش مو خواهند داشت. دوره ریزش طبیعی 80-100 روز است و کشاورزان باید در این مدت ریزش اجباری را اجرا کنند تا وقفه تخم‌گذاری را کوتاه کنند.

     (3) جوجه‌ها به سرما حساس هستند در حالی که مرغ‌های بالغ به گرما حساس هستند:جوجه‌های تازه متولد شده توانایی عایق‌بندی ضعیفی دارند و دمای بدن طبیعی آن‌ها 3 درجه سانتی‌گراد کمتر از مرغ‌های بالغ است. از این رو، در دوره‌های سردتر، جوجه‌ها تمایل به جمع شدن برای گرما دارند و باید اقدامات گرمایشی مناسب برای جوجه‌کشی انجام شود. با بالغ شدن، دمای بدن آن‌ها تثبیت می‌شود و با پر پوشیده می‌شوند و غدد عرق ندارند، که باعث می‌شود مرغ‌های بالغ به گرما حساس شوند، که این امر مستلزم اقداماتی برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد است. همچنین، از آنجایی که دمای بدن طبیعی مرغ‌ها بالاتر از خوک‌ها و گاوها است، احتمال انتشار بیماری‌ها بین آن‌ها کمتر است.

     (4) مرغ‌ها به نور بسیار حساس هستند:اگر در مرغداری نوری وجود نداشته باشد، آن‌ها از خوردن غذا دست می‌کشند. بنابراین، کنترل خوراک در طول دوره رشد باید با کنترل نور هماهنگ شود تا از اضافه وزن مرغ‌ها جلوگیری شود. از ابتدای تخم‌گذاری، زمان قرار گرفتن در معرض نور باید به تدریج افزایش یابد تا غده هیپوفیز مغز تحریک شود و عملکرد تخمدان را تقویت کند و به نفع میزان تخم‌گذاری باشد. با این حال، کنترل و مکمل نور باید با دقت برنامه‌ریزی شود و نباید بی‌نظم باشد. استفاده از محرک‌های نور قوی نتیجه معکوس دارد.

     (5) ماهیت خاص هضم مرغ:مرغ‌ها دندان و کام نرم ندارند، از این رو سر خود را به عقب خم می‌کنند تا غذا بخورند و آب بنوشند. بنابراین، آخورها و آبخوری‌ها باید به درستی تنظیم شوند تا از سرریز شدن جلوگیری شود. هضم به انقباضات قوی سنگدان برای خرد کردن غذا متکی است، بنابراین ذرات شن باید به طور منظم مکمل شوند. محتویات روده مرغ‌ها کمی اسیدی است که برای تولید مثل میکروارگانیسم‌های مفید مفید است. بنابراین، غذا باید از کپک و پوسیدگی محافظت شود، که باعث مهار هضم و جذب مناسب می‌شود. غذا برای مدت کوتاهی در بدن مرغ باقی می‌ماند و همراه با اثرات مفید میکروارگانیسم‌ها در روده، محتوای پروتئین کود مرغ در واقع از خوراک اصلی بیشتر است.